ΟΣΤΕΟΝΕΚΡΩΣΗ ΜΗΡΙΑΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

Σύγχρονη αντιμετώπιση με αυτόλογα πολυδύναμα αρχέγονα μεσεγχυματικά κύτταρα - βλαστοκύτταρα (Mesenchymal stem cells).

 https://youtube.com/shorts/5JyqWx0iSz4?feature=share

Ακτινογραφία των ισχίων που αναδεικνύει την αμφοτερόπλευρη οστεονέκρωση των κεφαλών των μηριαίων οστών

Ακτινογραφία της κεφαλής του μηριαίου.  Οστεονέκρωση της κεφαλής.

Μαγνητική Τομογραφία των ισχίων:  Οστεονέκρωση των κεφαλών των μηριαίων (βέλη).

Η οστεονέκρωση ή άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής αποτελεί μια παθολογική κατάσταση κατά την οποία σταματά η αιματική παροχή στο υποχόνδριο οστούν αυτής με αποτέλεσμα τον θάνατο των οστεοκυττάρων και την καθίζηση της αρθρικής επιφάνειας.

Το ισχαιμικό φαινόμενο της μηριαίας κεφαλής ουσιαστικά διαταράσσει την φυσιολογική δομή του σπογγώδους οστού το οποίο με τη σειρά του χάνει την στηρικτική ικανότητά του και υποχωρεί δημιουργώντας μόνιμη παραμόρφωση της άρθρωσης και πρώιμη οστεοαρθρίτιδα.
Η νόσος εμφανίζεται σε νέους ασθενείς ηλικίας 35-45 ετών, με τριπλάσιο ποσοστό εμφάνισης στους άντρες σε σχέση με τις γυναίκες.

Οι παράγοντες που έχουν συσχετιστεί με τη νόσο χωρίζονται στους τραυματικούς και μη τραυματικούς.

Στους τραυματικούς παράγοντες ανήκουν:
 
ο τραυματισμός του ισχίου,
η προηγηθείσα χειρουργική επέμβαση σε αυτό,
η ολίσθηση της επίφυσης της μηριαίας κεφαλής στη παιδική ηλικία.

Στους μη τραυματικούς παράγοντες περιλαμβάνονται:
 
η χρόνια χρήση κορτικοστεροειδών,
ο αλκοολισμός,
οι καταδύσεις,
ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος,
η δρεπανοκυτταρική αναιμία,
η υπερλιπιδαιμία (υψηλή χοληστερόλη),
η ύπαρξη θρομβοφιλίας (ετεροζυγωτία ή ομοζυγωτία), νόσο την οποία οι ασθενείς σε μεγάλο ποσοστό δεν γνωρίζουν ότι έχουν.

Πολλές φορές δεν μπορεί να γίνει ταυτοποίηση της αιτίας πρόκλησης της νόσου και ονομάζεται ιδιοπαθής οστεονέκρωση. Η παθογενετικός μηχανισμός που οδηγεί στη διαταραχή της αιμάτωσης στις περιπτώσεις αυτές είναι πολυπαραγοντικός.

Η κατάλληλη παροχή αίματος σε μια ανατομική περιοχή είναι απαραίτητη για τη βιωσιμότητα και τη λειτουργία στην πλειοψηφία των ιστών του οργανισμού.

Δίχως τη παροχή επαρκούς αίματος, δημιουργούνται συνθήκες υποξίας στα κύτταρα, έλλειψη παροχής θρεπτικών ουσιών προς αυτά, συσσώρευση των προϊόντων μεταβολισμού, με αποτέλεσμα τη διακοπή του βιοχημικού μηχανισμού σηματοδότησης, επηρεάζοντας τέλος την ομοιοστασία του κυτταρικού συνόλου της περιοχής.

Η διακοπή της αιματικής παροχής μπορεί να οφείλεται:

1. στον άμεσο τραυματισμό των τροφοφόρων αρτηριών της μηριαίας κεφαλής,
2. στην εμφάνιση θρόμβων μέσα στις αρτηρίες,
3. στην εξωγενή συμπίεση των αγγείων από οίδημα των πέριξ στοιχείων (αυξημένη παρουσία λιπωδών ή άλλων κυτταρικών στοιχείων στο μυελό της μηριαίας κεφαλής).

Κλινικά ο ασθενής μπορεί να αναφέρει άλγος στην βουβωνική χώρα ή και στην εσωτερική – πρόσθια επιφάνεια του μηρού. Σπανιότερα μπορεί το άλγος να αντανακλά στον σύστοιχο γλουτό ή ακόμα και στο σύστοιχο γόνατο.

Τα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται με τη κόπωση και μειώνονται με την ανάπαυση. Τις περισσότερες φορές υπάρχει περιορισμός στη κίνηση της άρθρωσης του ισχίου ειδικά στην έσω στροφή και απαγωγή αυτού.

Ο συνήθης εργαστηριακός αιματολογικός έλεγχος δεν αναδεικνύει παθολογικά στοιχεία αλλά η περαιτέρω έρευνα μπορεί να αναδείξει θρομβοφιλία ή συστηματικό ερυθηματώδη λύκο.

Η μαγνητική τομογραφία αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για τη σαφή διαγνωστική προσέγγιση της νόσου. Ο απλός ακτινολογικός έλεγχος τις περισσότερες φορές δεν αναδεικνύει τη βλάβη στα αρχικά στάδια με αποτέλεσμα την υποτίμηση της κλινικής κατάστασης του ασθενούς.